Recept

Het is wat gedramatiseerd, een psychologe die online “beroofd” wordt van haar cliëntdossiers. Toch is het wel een risico.

De praktijk van mijn huisarts bestaat al zo’n 40 jaar. Kort na de oprichting liep ik er wel eens rond als consulente voor bepaalde eerstelijns disciplines. De praktijk was een van de meest vooruitstrevende van het land. Toch heeft het haar beloftes niet waargemaakt. Nu jaren later maakt de praktijk een wat ingedutte indruk. Met haar groei, groeide ook haar ooit dynamische patiëntengroep mee. De wijk is allang geen Vinexwijk meer, de inwoners zijn geleidelijk steeds ouder. De praktijk kleurde net zo mee; wat ingedut. Inmiddels deelt de praktijk – de huidige arts heeft de praktijk een jaar of 15 geleden overgenomen- de ruimtes met een aantal andere huisartsen. Van de ooit zo nagestreefde intercollegiale samenwerking lijkt nauwelijks meer wat over. T’ is net als met hun patiënten, bij elkaar in een huis, maar niet in elkaars keuken.

In de wachtkamer staat een grote prullenbak; “geen prullenbak, alleen herhaalrecepten”. Het is een dagelijks loopje voor veel van de omwonende patiënten. Jaren geleden startte de praktijk een website, informatie, adressen, online receptaanvragen, online zelfs de mogelijkheid te vragen om advies, of de opvolging van foto’s en labuitslagen.

Nu bijna 10 jaar later is de website er nog steeds. Tot mijn verbazing vind ik zelfs de berichten uit 2007 nog steeds terug. De online “mail’ balie met de huisarts is een paar jaar geleden al gesloten, gelukkig deed de online receptenmachine het nog steeds. Tot ik opeens een groot wit vlak in de website aantref; daar waar het inloggen op het persoonlijk dossier altijd was gesitueerd. Online inloggen om je basis gegevens te kunnen raadplegen; inloggen ook voor de herhaalrecepten “app”.

Er zit weinig anders op dan ook het loopje maar te maken; het loopje naar de “dit is geen prullenbak”.

Weken later is de hele website weer online; ze is zelfs vernieuwd en naast de herhaalrecepten, ook weer voorzien van “e-advies” en de mogelijkheid zelfs online een spreekuurafspraak te plannen.

Feest!

Het blijft een uitdaging, meegaan met de moderne tijd. Even inloggen met je tablet of smartphone vanaf kantoor, trein of bankje in het park. Online een vraagstellen, een recept aanvragen, een afspraak maken. Natuurlijk is beveiliging essentieel, kan een consult nooit alleen maar online worden gedaan; hoewel?

Eindelijk is de tijd daar, denk ik nog optimistisch, dat de digitale brug van de medische burcht weer is neergelaten, dat patiënt tegemoet worden getreden met dezelfde elektronische middelen als de patiënt thuis ook al heeft.

Tot ik lees dat uit onderzoek blijkt dat patiënten nauwelijks gebruik maken van de mogelijkheid hun recepten elektronisch te verlengen, geen vragen stellen in het e-consult, hun afspraak voor het spreekuur liever via de balie of de telefoon willen maken.

Het zal toch niet gebeuren dat de digitale brug straks –wegens onbruik- weer wordt opgehaald?